Poniższe zalecenia przez firmę DRABO Budownictwo dotyczą prawidłowego wykonania ocieplenia budynku systemem ETICS z zastosowaniem styropianu jako materiału termoizolacyjnego. Oczywiście artykuł ten nie zastępuje wiedzy technicznej czy budowlanej oraz doświadczenia zdobywanego latami. W przypadku pojawienia się pytań, zachęcamy do kontaktu – nawet jeśli jeszcze nie jesteś naszym klientem z przyjemnością doradzimy i udzielimy wszystkich niezbędnych odpowiedzi.

Najskuteczniejszą i jednocześnie najpopularniejszą metodą ocieplenia w śród ekip wykonawczych istniejących oraz nowo wybudowanych budynków jest system ETICS, czyli External Thermal Insulation Composite System. To złożony z wielu czynników system izolacji ścian zewnętrznych budynku.

Należy pamiętać, że system dociepleń ETICS może być stosowany na różnych podłożach mineralnych między innymi:

• beton
• beton komórkowy
• tynk cementowy
• tynk cementowo-wapienny
• piaskowiec
• na ścianach surowych wykonanych z cegieł
• bloczków
• pustaków
• powierzchniach pokrytych dobrze przylegającą powłoką farby elewacyjnej lub tynku cienkowarstwowego

Przed rozpoczęciem wykonywania warstwy zbrojonej na ścianach należy:

• przystąpić do szlifowania ich powierzchni tarką lub pacą obłożoną grubym papierem ściernym. Likwidowane są wtedy ewentualne uskoki krawędzi płyt. W przypadku styropianu, w sytuacji gdy od ich przyklejenia minęło ok. 3 miesiące, szlifowanie i usunięcie ewentualnego nalotu powierzchniowego jest obligatoryjne. Do szlifowania można przystąpić dopiero po związaniu zaprawy mocującej płyty
• osadzić narożniki ochronne ścian budynku i na narożach drzwi wejściowych i balkonowych oraz okiennych
• wszystkie naroża otworów wzmocnić przez przyklejenie siatki o wymiarach 20×35 cm – przyklejając ja pod kątem 45 stopni
• wykonać niezbędną dylatację za pomocą taśm uszczelniających lub profili dylatacyjnych w wyznaczonych miejscach

W przypadku mocowania mechanicznego płyt styropianowych, na każdą płytę powinny przypadać minimum dwa łączniki mechaniczne (o ile ich większej ilości nie będzie przewidywał projekt techniczny ocieplenia lub zalecenia wykonawcy). Z doświadczenia wiemy, że im większa (szczególnie wyższa) powierzchnia ściany, tym lepiej zastosować większą liczbę łączników mechanicznych. Długość łączników powinna być ściśle określona w projekcie technicznym docieplenia z uwzględnieniem rodzaju podłoża i łączników mechanicznych. Szczeliny pomiędzy prostymi krawędziami płyt styropianowymi większe nić 2 mm należy wypełnić pociętymi paskami styropianu, dopuszczalne jest również wypełnienie ich za pomocą nisko rozprężnej pianki. Kotwienie mechaniczne (kołkowanie) powinno odbywać się nie wcześnie niż po całkowitym wyschnięciu przyklejonych płyt styropianowych do podłoża. Okres ten jest niezbędny do wystarczającego związania zaprawy klejowej w optymalnych warunkach pogodowych. Znając z doświadczenia materiał, który jest stosowany wykonawca jest w stanie stwierdzić kiedy jest możliwe przystąpienie do realizacji kolejnego etapu ocieplenia budynku.

Wykonywanie warstwy zbrojnej na płytach styropianowych można rozpocząć przy bezdeszczowej pogodzie i temperaturze powietrza od 5°C do 25°C. Do wykonywania warstwy zbrojnej z siatek z włókien szklanych należy stosować zaprawę klejącą. W tym celu, na przyklejonych płytach izolacji cieplnej, nakłada się zaprawę klejącą. Zaprawę klejową rozprowadza się o szerokości nieco większej niż szerokość stosowanej siatki. Następnie, zaczynając prace od góry, do tak przygotowanej warstwy przykłada się kolejne pasy siatki zbrojącej (zgodne z ETA 15/0899) i na całej długości zatapia je w kleju. Siatka powinna być napięta i całkowicie wciśnięta w masę klejącą. Sąsiednie pasy powinny być układana na zakład ok 10 cm w pionie i poziomie. Narożniki otworów okiennych i drzwiowych powinny być dodatkowo wzmocnione przez przyklejenie bezpośrednio na styropianie kawałków tkaniny o wymiarach 20×35 cm. W części parterowej i cokołowej zaleca się zastosować dwie warstwy tkaniny w celu zwiększenia odporności warstwy ociepleniowej na uszkodzenia mechaniczne. Na wszystkich narożnikach pionowych, przed przyklejeniem tkaniny należy wkleić perforowane kątowniki aluminiowe lub paski z tkaniny pancernej. Siatka powinna być zatopiona w zaprawie tak aby była całkowicie niewidoczna i nie leżała bezpośrednio na płytach styropianowych. Grubość warstwy zbrojącej powinna wynosi od 3 do 5 mm. Wszelkie nierówności należy wyrównać papierem ściernym gdy warstwa nie będzie zbyt twarda. Tak przygotowaną warstwę zbrojną należy zagruntować preparatem gruntującym, dobranym w zależności od rodzaju tynku, pozwoli to na zapewnienie optymalnej przyczepności tynku do podłoża, zmniejszy i wyrówna chłonność podłoża oraz zapewni odporność na działanie alkaliów. Gruntowanie ścian można rozpocząć dopiero wtedy, gdy podłoże jest suche. Podkład tynkarski zazwyczaj jest gotowy do użycia i nie wymaga rozcieńczania, jednak w zależności od warunków atmosferycznych i stopnia nagrzania powierzchni rozważa się dolanie niewielkiej ilości wody – ilość dolewanej wody jest uwarunkowana i lepiej zaufać fachowcowi, który będzie wykonywać powyższe prace. W przypadku wątpliwości ile należy dolać wody zalecamy konsultacje. Przed przystąpieniem do nakładania zawartość opakowania należy dokładnie wymieszać w celu uzyskania jednolitej konsystencji. Preparat gruntujący należy równomiernie nanieść na podłoże przy pomocy pędzla, wałka lub natrysku. Okres schnięcia jednej warstwy wynosi około 6 godzin. W większości przypadków wystarczy jednokrotne pokrycie powierzchni. Nakładanie tynku powinno rozpocząć się po całkowitym wyschnięciu gruntu. Świeżo nałożone powłoki należy chronić przed deszczem, silnym wiatrem i nadmiernym nasłonecznieniem stosując np. osłony na rusztowaniach. Wszystkie powierzchnie nie gruntowane dokładnie zabezpieczyć.

Wykonywanie wypraw tynkarskich można rozpocząć nie wcześniej niż po całkowitym wyschnięciu warstwy zbrojonej. W czasie całości robót ociepleniowych a w szczególności podczas nakładania tynku należy stosować siatki lub folie ochronne chroniące przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Do wykonywania wypraw elewacyjnych można stosować tynki:

• akrylowe
• silikonowe
• silikonowo-silikatowe
• silikatowe
• mineralne

Po otwarciu wiaderka wyprawę tynkarską należy wymieszać ręcznie lub mieszadłem wolnoobrotowym do uzyskania jednorodnej konsystencji. Przed aplikacją tynku sprawdzić zgodność kolorów. Przy stosowaniu tynków kolorowych na jednej wydzielonej powierzchni używać tynku z tej samej serii produkcyjnej. W celu wyrównania barwy i struktury tynku zaleca się podczas nakładania stosować metodę: wyrobić połowę wiaderka po czym uzupełnić go i przemieszać z materiałem z kolejnego wiadra.

Tynk należy nanosić równomiernie na całą tynkowaną powierzchnię za pomocą pacy ze stali nierdzewnej. Nadmiar materiału należy ściągnąć z powrotem do wiadra i przemieszać. Świeżo nałożoną masę tynkarską, w zależności od rodzaju struktury tynku należy zacierać za pomocą pacy z tworzywa sztucznego. Efekt baranka- uzyskuje się zacierając masę ruchami okrężnymi, a efekt kornika- ruchami poziomymi lub pionowymi w zależności od oczekiwanego kierunku rys. Nie zwilżać nałożonej masy wodą. Prace tynkarskie na zaplanowanej powierzchni należy prowadzić w sposób ciągły, stosując metodę „mokre na mokre” nie dopuszczając do zaschnięcia wygładzonej partii przed nałożeniem kolejnej. W miarę możliwości przerwy technologiczne wyznaczać np. w narożnikach, załamaniach budynku, na styku kolorów itp. W przypadku tynkowania większej powierzchni elewacji bez możliwości pracy ciągłej, należy wykonać podział na mniejsze fragmenty, poprzez zastosowanie prostych odcięć przy użyciu taśmy samoprzylepnej.

 

Do malowania tynków można przystąpić po dokładnym ich wyschnięciu i wysezonowaniu. Farbę należy równomiernie nanieść na wcześniej zagruntowane podłoże przy pomocy pędzla, wałka lub natrysku. Przy malowaniu dużych powierzchni zaleca się wymieszać w pojemniku zawartość kilku wiader. Okres schnięcia jednej warstwy wynosi około 4 godzin. Ponowne malowanie powinno rozpocząć się po całkowitym wyschnięciu. Farby dobieramy w zależności od rodzaju użytego tynku. Powłoka dekoracyjna jest gotowa do użycia i nie wymaga rozcieńczania, natomiast można wziąć pod uwagę dolanie wody (jak opisano wyżej). Przed przystąpieniem do nakładania należy sprawdzić zgodność kolorów, zawartość opakowania należy dokładnie wymieszać w celu uzyskania jednolitej konsystencji. Świeżo nałożone powłoki należy chronić przed deszczem, silnym wiatrem i nadmiernym nasłonecznieniem stosując np. osłony na rusztowaniach. Wszystkie powierzchnie nie malowane dokładnie zabezpieczyć.